προοδοιπορώ

-έω, ΜΑ [προοδοιπόρος]

1. προηγούμαι, προπορεύομαι («προοδοιπορών τῷ ἀδελφῷ», Λουκ.)

2. (για τους νεκρούς) απέρχομαι πρώτα, αναχωρώ προηγουμένως

αρχ.

παθ. προοδοιποροῡμαι

διανύομαι, διατρέχομαι από οδοιπόρο.